- καισαρική τομή
- Χειρουργική επέμβαση σε εγκύους, κατά την οποία ο τοκετός διεξάγεται μετά από τομή στο πρόσθιο κοιλιακό και μητρικό τοίχωμα. Στη μυθολογία αναφέρονται γεννήσεις μετά από τομή της κοιλιάς των εγκύων, όπως η γέννηση του Διονύσου από τη Σεμέλη και του Ασκληπιού από την Κορωνίδα. Σήμερα θεωρείται λανθασμένη η παράδοση ότι η κ.τ. πήρε την ονομασία της από τον Ρωμαίο αυτοκράτορα Καίσαρα, που γεννήθηκε με τέτοιου είδους επέμβαση. Η ετυμολογική προέλευση της ονομασίας σχετίζεται με το λατινικό ρήμα caedere (κόβω, τέμνω)· επομένως η λέξη τομή είναι πλεονασμός. Η κ.τ. πραγματοποιείται, κυρίως, όταν το έμβρυο ζει και η μητέρα δεν μπορεί χωρίς βοήθεια να γεννήσει το παιδί με φυσιολογικό τοκετό για διάφορους λόγους (στενή λεκάνη, επικίνδυνη για φυσιολογικό τοκετό θέση του εμβρύου μέσα στη μήτρα, στένωση του κόλπου, αλλοίωση των καρδιακών παλμών του εμβρύου που αποτελεί ένδειξη ελλειπούς οξυγόνωσής του κλπ.). Σε περίπτωση που παρατηρείται οξεία αιμορραγία, το έμβρυο είναι νεκρό ή δεν έχει πιθανότητες να επιζήσει, η κ.τ. μπορεί να είναι απαραίτητη για την ασφάλεια της μητέρας. Οι σπουδαιότεροι κίνδυνοι της επέμβασης είναι η ρήξη της μήτρας, η αιμορραγία και η μόλυνση. Όλοι όμως έχουν περιοριστεί και σχεδόν τείνουν να εξαφανιστούν λόγω της εξέλιξης της ιατρικής επιστήμης. Παλαιότερα η θνησιμότητα των γυναικών που υποβάλλονταν σε κ.τ. ανερχόταν σε εξαιρετικά υψηλό ποσοστό. Η κ.τ. άρχισε να χρησιμοποιείται χωρίς σοβαρούς κινδύνους –για τον λόγο αυτό όλο και συχνότερα– μετά τα τέλη του 19ου αι., οπότε είχε σημειωθεί σημαντική πρόοδος τόσο στις χειρουργικές τεχνικές όσο και στην αντισηψία. Σήμερα υπάρχει η τάση να ενθαρρύνεται ο φυσιολογικός τοκετός και η κ.τ. να εφαρμόζεται μόνο σε περιπτώσεις κατά τις οποίες ο φυσιολογικός τοκετός εγκυμονεί πραγματικά περισσότερους κινδύνους για τη μητέρα και το έμβρυο από τους κινδύνους μιας χειρουργικής επέμβασης, όπως είναι η κ.τ.
Dictionary of Greek. 2013.